Щляхецтва
У 1392 годзе князь Іван Фёдаравіч Яраславіч падараваў дзве землі "Рудніцу" і "Ерамееўскую" Лявону Ранцэвічу за тое, што ён уратаваў князя падчас палявання на тура. Гэтыя звесткі, пададзеныя ў кнізе "Рэвізія пушч і пераходыў звярыных былога Вялікага Княства Літоўскага", з'яўляюцца першыя пісьмовым упамінаннем аб вёсцы. Зыходзячы з гэтага, першымі вядомымі ўладальнікамі вёскі былі шляхціцы Ранцэвічы.
З кнігі ведаем так сама, што зямлёй у вёсцы валодалі шляхціцы Ціхан Цюхай, Лявон Ранцэвіч, Волас Лаўчылаў, Іван Валасовіч, Карп Васілевіч, Ленц Васілевіч, Фальц Васілевіч, Кунец Груміловіч, Даніла Васілевіч.
З XVI ст. сяло Велямічы належала каралеве Боне Сфорцы. У вёсцы працавала карчма і паравы млын. Дзякуючы намаганням каралевы Боны прайшоў перапіс-падзцверджанне старажытных беларускіх актаў.
З метрычных кніг Веляміцкай Ільінскай царквы за 1786-1875 гады, якія зберагаюцца ў НГАБ, ведаем аб тым, што зямлёй у вёсцы валодалі шляхціцы Ляшкевічы, Ранцэвічы, Шпакоўскія, Бруцкія, Зелянкевічы, Масла і іншыя.
З XVI ст. сяло Велямічы належала каралеве Боне Сфорцы. У вёсцы працавала карчма і паравы млын. Дзякуючы намаганням каралевы Боны прайшоў перапіс-падзцверджанне старажытных беларускіх актаў.
З метрычных кніг Веляміцкай Ільінскай царквы за 1786-1875 гады, якія зберагаюцца ў НГАБ, ведаем аб тым, што зямлёй у вёсцы валодалі шляхціцы Ляшкевічы, Ранцэвічы, Шпакоўскія, Бруцкія, Зелянкевічы, Масла і іншыя.
У ХІХ стагоддзі Велямічы ўваходзілі ў фальварак "Высокае". З 1819 па 1836 гады арандатарам фальварка з'яўляўся палкоўнік Чудоўскі Казімір Іванавіч (Kazimierz Chudowski).
Атстаўны палкоўнік кавалергардаў, памешчык Мінскай і Валынскай губерній нарадзіўся ў 1793 годзе. Першай жонкай Казіміра Чудоўскага была княжна Канстанцыя Радзівілл. У першым шлюбе Чудоўскага дзяцей не было. І пасля смерці Канстанцыі яе родная сястра Ганна ўзбудзіла судовую цяжбу аб вяртанні пасагу Канстанцыі.
Другой жонкай Чудоўскага была Эліза Восіпаўна Чудоўская (Зяленская).
Памёр Казімір Чудоўскі 16 чэрвеня 1846 года, пахаваны на Смаленскіх Лютэранскіх могілках у Санкт-Пецярбургу.
Захаваўся спіс жыхароў сяла Велямічы фальварка Радзівіла, якія прад'явілі прэтэнзію да арэндатара фальварка Давыд-Гарадок палкоўніку Чудоўскаму (1846 г.), дзе сказана, што Павел Спірыдонаў Мамайка паказаў, што за службу ў палкоўніка Чудоўскага сем гадоў, акрамя 3 рублёў, не атрымаў болей нічога, хоць яму было прызначана па 9 рублёў за год, за што патрэбна заплаціць 60 рублёў. За 1858 г. ёсць ведамасць аб выплаце падаткаў і адпрацоўцы паншчыны.
З выкупнога акта ад 1868 года ведаем, што “Велемичское сельское общество” уваходзіла ў склад фальварка Высокае князя Льва Людовіга Радзівіла Мінскай губерніі, Мазырскага павета, Хорскай воласці. Па акту значылась 47 двароў, у тым ліку сялян, якія валодалі надзеламі - 45, агароднікаў - 2.
Атстаўны палкоўнік кавалергардаў, памешчык Мінскай і Валынскай губерній нарадзіўся ў 1793 годзе. Першай жонкай Казіміра Чудоўскага была княжна Канстанцыя Радзівілл. У першым шлюбе Чудоўскага дзяцей не было. І пасля смерці Канстанцыі яе родная сястра Ганна ўзбудзіла судовую цяжбу аб вяртанні пасагу Канстанцыі.
Другой жонкай Чудоўскага была Эліза Восіпаўна Чудоўская (Зяленская).
Памёр Казімір Чудоўскі 16 чэрвеня 1846 года, пахаваны на Смаленскіх Лютэранскіх могілках у Санкт-Пецярбургу.
Захаваўся спіс жыхароў сяла Велямічы фальварка Радзівіла, якія прад'явілі прэтэнзію да арэндатара фальварка Давыд-Гарадок палкоўніку Чудоўскаму (1846 г.), дзе сказана, што Павел Спірыдонаў Мамайка паказаў, што за службу ў палкоўніка Чудоўскага сем гадоў, акрамя 3 рублёў, не атрымаў болей нічога, хоць яму было прызначана па 9 рублёў за год, за што патрэбна заплаціць 60 рублёў. За 1858 г. ёсць ведамасць аб выплаце падаткаў і адпрацоўцы паншчыны.
З выкупнога акта ад 1868 года ведаем, што “Велемичское сельское общество” уваходзіла ў склад фальварка Высокае князя Льва Людовіга Радзівіла Мінскай губерніі, Мазырскага павета, Хорскай воласці. Па акту значылась 47 двароў, у тым ліку сялян, якія валодалі надзеламі - 45, агароднікаў - 2.
У нас прадстаўлены копіі дакументаў, якія сведчаць аб дараванні шляхецтва Ранцэвічам і Ляшкевіч-Зяновіч-Альпенскім.
