У наваколлі вёскі знаходзіцца група археалагічных помнікаў "Велямічы". Помнікі даследавалі Ю. У. Кухарэнка ў 1953 – 1957 гг. і К.В. Каспарава ў 1960 – 1962 гг.

Большая частка посуду з зарубінецкіх могільнікаў глянцаваная. Так, на магільніку Велямічы II глянцавы посуд складае каля 78 %, а нялошчаная кераміка - каля 22%.
На зарубінецкіх селішчах Велямічы I і Велямічы II у адзінкавых асобніках сустрэты кружкі з нелашчанай (шурпатай або загладжанай) паверхняй. Вышыня судзінак 6-14 см, іх прапорцыі блізкія да гаршкоў: ад нізкіх, прысадзістых да высокіх, стройных. Па прапорцыях гарлавіны і плечыкаў яны некалькі адрозніваюцца ад гаршкоў: у кубкаў больш удзельная вага пасудзін з шырокай гарлавінай і вельмі слабапрафіляванымі плечыкамі.

Упрыгожванні, бытавыя прадметы і прылады працы, як правіла, ляжаць па-над абломкамі перапаленых костак, радзей - поруч з імі, і яшчэ радзей - сярод костак памерлага. Магчыма, часам іх клалі ў нейкую ёмістасць, можа быць, у драўляную шкатулку або заварочвалі ў кавалачак тканіны. Вядомы выпадкі іх знаходак у гліняных сасудах. У асноўным для палескіх магільнікаў характэрны шпількі, падвескі, ланцужкі; для Сярэдняга Падняпроўя - кольцы, пранізы і спіралькі, для Верхняга Падняпроўя - бляхі, нагубнікі, спражкі-сюльгамі, сякеры, іголкі, крэмень, нажы, наканечнікі дзід. Адзінае пахаванне з наканечнікам кап'я знойдзена на магільніку Велямічы І.

Магільнік Велямічы II знаходзіцца ва ўрочышчы Пугачэнец, у 1,5 км на захад ад магільніка Велямічы I. Ён займае невялікае, пясчанае ўзвышша, якое доўгі час разорвалася, таму культурны слой быў месцам знішчаны. Магільнік даследаваны практычна поўнасць, акрамя месца гаспадарчых пабудоў мясцовага насельніцтва. Магільнік мясцовым насельніцтвам быў адкрыты яшчэ ў даваенны час. Выяўлена 35 пахаванняў са спаленнем: 28 пахаванняў былі ямнымі, адно ўрновае. У пахаваннях выяўлены 69 ляпных сасуда, з іх 26 гаршкоў, 22 міскі, 21 малы посуд, 20 фібул, 7 бронзавых шпілек, падковападобная фібула, 5 падвесак, 4 кольцы, 5 спіралек, 1 праніз, нож, брусок і іншыя.

У 0,5 км ад Магільніка Велямічы II знаходзіцца селішча. Там выяўлены 3 паўземлянкавыя жылыя пабудовы, і вялікая колькасць гаспадарчых ям. Знойдзена шмат прадметаў зарубінецкай культуры, у тым ліку і позняга этапа.
Для сярэднедняпроўскіх зарубінецкіх магільнікаў быў тыповы абрад палажэння рытуальнай мясной ежы, ад якой захаваліся косткі хатніх жывёл. Так, на Веляміцкім магільніку пахаванняў з косткамі хатніх жывёл два. У некалькіх выпадках на зарубінецкіх магільніках знойдзены перапаленыя і неперапаленыя косткі дзікіх жывёл і птушак. У пахаваннях на магільніку Велямічы II сярод кальцыніраваных чалавечых костак выяўлены перапаленыя фалангі лапы мядзведзя.

Неабходна адзначыць, што ў большасці пахаванняў на магільніках Велямічы I і Велямічы II пахаванні рабіліся са спаленнем, якія адносяцца да другой чвэрці I тыс. На магільніках Велямічы І і Велямічы ІІ два пахавання прадстаўлялі сабой пахаванні дзіцячых чарапоў, якія, хучэй за ўсё, патрэбна лічыць астанкамі поўных трупапалажэнняў. Відаць, падчас здзяйснення гэтых пахаванняў абодва магільнікі працягвалі існаваць як дзеючыя могілкі. Верагодна, на іх яшчэ захоўваліся нейкія надмагільныя знакі. Інакш нельга растлумачыць, чаму толькі ў адным выпадку з 12 гоцкая магіла патрывожыла больш раннюю, зарубінецкую.

Для ўсталявання абсалютнай храналогіі зарубінецкай культуры асноўным матэрыялам служаць бронзавыя і жалезныя фібулы, якія звычайна завуць латэнскімі, хоць, як справядліва адзначаецца даследчыкамі гэтых прадметаў, асноўная маса іх мае мясцовае паходжанне. Найбольш ранняя фібула з шарыкамі латэнскага тыпу, знойдзена ў в. Велямічы, датуецца канцом IІ – пачаткам I ст. да н.э. Астатнія адносяцца да II ст. да н.э. і I ст. н. э.

Найбольш раннімі матэрыяламі на магільніках з'яўляюцца расчлянёныя фібулы сярэднелатэнскай канструкцыі. У адзінкавых экзэмплярах яны вядомыя на Сярэднім Падняпроўі і Прыпяцкім Палессі. Гэта фібулы з шарыкамі на ножцы і з рэльефнымі патаўшчэннямі на ножцы з магільнікаў Велімічы І і Велямічы II. На думку сучасных даследчыкаў з'яўленне расчлянёных фібул звязваецца з пачатковым этапам сярэдняга латэна, а шырокае іх распаўсюджванне – з усім сярэднелатэнскім перыядам. Металічныя часткі паясоў складаюцца са спражкі, акоўкі канца пояса. Для насельніцтва зарубінецкай культуры металічныя часткі пояса не характэрны. Асобная знаходка гэтай катэгорыі рэчаў, знойдзена каля магільніка і, верагодна, імпартаваная з заходніх абласцей. Жалезныя кольцы з самкнутымі канцамі знойдзены ў пахаваннях № 14, 23, 45, 58, 109 магільніка Велямічы II.
У пахаванні № 75 магільніка Велямічы II знойдзены железны паясны кручок з доўгім язычком і акруглай асновай з маленькай адтулінай. Накладная акова пояса знойдзена ў пахаванні № 89 магільніка Велямічы І. Яна складаецца з бронзавага гранёнага кальца, на якое надзеты два жалезныя пластынчатыя зажымы.
На магільніку Велямічы ІІ знойдзены бронзавыя спіралі, скручаныя з круглага ці гранёнага дроту. У цэнтры спіралі замацоўвалася пацерка ці трапецавідная бронзавая пласціна. Такія ўпрыгожванні насіліся на шыі у выглядзе грыўны.

Грунтавы могільнік-3 зарубінецкай культуры размешчаны за 2 км на паўднёвы ўсход ад могільніка Велямічы-1 каля хутара Дуброўка. Побач знаходзіцца зарубінецкае паселішча-4.

Месцазнаходжанне посуду зарубінецкай культуры адзначана за 3 км на поўдзень ад вёскі, ва ўрочышчы Залешна.

Месцазнаходжанне посуду зарубінецкай культуры адзначана за 4 км на поўдзень ад в. Велямічы, або за 1,5 км на поўночны ўсход ад в. Старына, ва ўрочышчы Лашовічы.

Паселішча эпох неаліту і бронзы размешчана за 2 км на паўднёвы ўсход, каля хутара Войчыцка.

Паселішча эпохі бронзы (шнуравой керамікі і тшцінецкай культур) размешчана за 3 км на паўднёвы ўсход ад вёскі, ва ўрочышчы Дубровы.

Магільнікі безкурганныя. Некаторыя з іх размяшчаюцца на месцы больш ранніх зарубінецкіх і паморскіх.