Генеалагічны пошук
Пераважна гэтыя дакументы знаходзяцца ў Нацыянальным гістарычным архіве Беларусі ў г. Мінску (па тэрыторыі былых Мінскай, Магілёўскай, Віцебскай і
Матэрыялы па генеалогіі маюцца таксама ў архівах органаў, якія рэгіструюць акты грамадзянскага стану (аддзелаў ЗАГС).
Самая першая крыніца інфармацыі, якая вызначыць увесь далейшы шлях пошукаў - гэта, безумоўна, арыгінальныя дакументы Вашых блізкіх сваякоў, фотаздымкі і ўспаміны, з якіх можна высветліць найменне населеных месцаў, адкуль яны родам. Адміністрацыйны падзел тэрыторыі на мяжы XIX і XX стагоддзяў мяняўся вельмі часта, з'яўляліся і знікалі пасёлкі, вёскі змянялі сваю назву, людзі выязджалі часова на заробкі, перасяляліся з месца на месца, мянялі прозвішчы па розных прычынах.
Усё гэта, у выніку, стварыла вялікую блытаніну ў гісторыі сям'і, разабрацца ў якой адразу вельмі нялёгка.
Калі тэрыторыя пошуку ўжо вызначана, то можна пачынаць вывучэнне першасных дакументаў.
Паслядоўнасць крокаў, якія стартуюць з аналізу дакументаў пасляваеннага часу і паступова паглыбляюцца ў мінулае, выкладзена ніжэй.
Пагаспадарчыя кнігі сялян Веляміцкага калгаса можна знайсці пакуль што ў Веляміцкім сельскім Савеце. Самыя ранейшыя кнігі вяліся з 1949 года. У кнігах змяшчаецца апісанне сялянскіх гаспадарак, пасямейныя спісы з гадамі нараджэння. У пэўнай ступені кнігі могуць замяняць запісы актаў грамадзянскага стану.
Як правіла, у справах прысутнічаюць падрабязныя звесткі аб памешчыку-землеўладальніку, можа быць указана гісторыя маёнтка (хто быў ранейшым гаспадаром, калі і якім чынам цяперашні ўладальнік атрымаў маёнтак у сваё валоданне/карыстанне), пазначаны роднасныя адносіны паміж ранейшым уладальнікам і цяперашнім.
У кожнай справе прысутнічае так званы Мірскі прысуд, у якім адлюстроўваецца спіс сялян, якія прысутнічалі пры падпісанні дакумента - з указаннем імёнаў хатніх гаспадароў, колькасці дзесяцін зручнай зямлі, а таксама аброчнай зямлі ў карыстанні і інш. Акрамя гэтага ў справе маецца Статутная грамата населенага пункта, у якой паказаны ўсе характарыстыкі зямлі, якія пабудовы існуюць, гэтак жа паказана колькасць душ па кожным населеным пункце, які ўваходзіць у маёнтак.
Генеалагічнай інфармацыі, на жаль, там не шмат - у лепшым выпадку варта разлічваць на атрыманне спісу імёнаў хатніх гаспадароў або іх выбарных прадстаўнікоў (нават прозвішчы могуць быць не пазначаны). Тым больш, спіс сялян-гаспадароў не ў кожнай справе. Часта пазначаны толькі прадстаўнікі і незалежныя сведкі - сяляне суседніх вёсак.
Тым не менш, ігнараваць гэтыя дакументы ні ў якім разе нельга - часта там змяшчаецца дастаткова поўная інфармацыя, якая абавязкова будзе мець сваю каштоўнасць.
У дадзеных дакументах адлюстроўваюцца вынікі правядзення падушных перапісаў (рэвізій) падатнага насельніцтва Расійскай імперыі ў пачатку XVIII - 2-й палове XIX стагоддзяў, якія праводзіліся з мэтай падаткаабкладання. Рэвізскія казкі ўяўлялі сабой пайменныя спісы насельніцтва, у якіх указваліся імя, імя па бацьку і прозвішча (пры яе наяўнасці) галавы сям'і, яго ўзрост, імя і імя па бацьку членаў сям'і з указаннем узросту, стаўленне да главы сям'і. У рэвізскіх казках (за некаторымі выключэннямі) улічваліся асобы мужчынскага і жаночага полу, але ў зводных табліцах жаночая падлога ніколі не фігуравала.
У дадзеных дакументах адлюстроўваюцца дадзеныя аб нараджэнні, шлюбе і смерці прахажан Веляміцкай Ільінскай царквы.
familysearch.org
